niedziela, 21 czerwca 2015

NIEZATARTA

Na dworze tak cudownie
od rana świeci słońce
w nieba błękicie odbija się ziemia
mimo że wokół śnieg leży
poranki zwiastują już wiosnę...

Moje serce wciąż męki przeżywa
niezatarta boleść je przeszywa
stare rany goić się nie chcą
nowych nieustannie przybywa
od dawna nie ma w nim radości...

Uczucia brutalnie zdeptane
pozbawione życia i mocy miłości
dzień za dniem w smutku się snuje
codzienność utkwiła w nicości
pozostała tylko nadzieja...

Że kiedyś...
to wszystko się skończy
bezpowrotnie

Napisany dnia, poniedziałek 9 lutego 2015 roku, godzina 17:07

2 komentarze:

  1. Smutny, żyj pełnią życia, na koniec przyjdzie czas.
    Pozdrawiam i Kłaniam się!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. NIEKIEDY TAK BYWA, CHOĆ NIE ZAWSZE A PEŁNIĄ ŻYCIA ŻYJĘ NA TYLE NA ILE JEST MOŻLIWE ZGODNIE Z MOIM SUMIENIEM I GŁOSEM SERCA. JEŚLI CHODZI O OSTATECZNOŚĆ CZASU, TO WIEM ŻE PRZYJDZIE W SWOIM CZASIE, TO TAK DLA PODKREŚLENIA ŻE JESTEM GOTOWA NA JEGO PRZYJŚCIE. POZDRAWIAM SERCEM I ŻYCZĄC MIŁEGO DNIA...

      Usuń

...Słowa ~ To życiodajne perły a więc spraw, by dodały Komuś w potrzebie niezbednej do Życia energi ~ Podnosząc potrzebującego na Duchu i Sercu ❤ Dokonujesz nimi życiodajnego Cudu ~ Pamiętaj też, że dobra Karma zawsze wraca do Darczyńcy tych bezcennych i nadzwyczajnych Pereł...
...Bardzo dziękuje ~ za każdą, tu pozostawiąną Perłę Twojego Istnienia...

...Codzienność ~ Poezja i proza życia...

...Codzienność ~ Poezja i proza życia...
...Każdy jej w życiu doświadcza...

...Wcześniejsze i najnowsze publikacje...