MYŚLAŁAM

Że jest jeszcze w tobie

chociażby odrobina ludzkiego serca

o jakżeż bardzo się myliłam

gdy zastałam ten sam zimny głaz

który ugodził mnie śmiertelnie...

znów zadając bardzo bolesny cios

Tak wiele razy próbowałam

do twojego głazu sercem przemówić

ale twój głaz był niewzruszony

po raz kolejny boleśnie ranił...

zabijając moje życie i wiarę w ludzi

choćbyś nawet umierał nigdy nie uwierzę

Nie proś o wybaczenie bo nie wybaczę

nie waż się więcej do mnie zbliżać

nie poniżaj siebie a tym bardziej mnie

nie próbuj też mamić kłamstwami

zaniechaj zabawy w podchody

gdyż znam cię na wskroś...

Nie jesteś godzien zaufania

tym bardziej mojej czystej miłości

ani bycia ze mną w moim życiu tuż obok

zajmij się wreszcie samym sobą

napraw krzywdy wyrządzone

byś się nie zatracił na wieki...

Bo czas końca jest bliski

za wszystko przyjdzie odpowiedzieć

mówisz że masz serce wiem...

egoistyczne dla samego siebie

kosztem innych dla których

nigdy serca nie miałeś tylko głaz

Zastanów się raz na zawsze

co myślisz – mówisz i piszesz oraz czynisz

ponieważ z tych właśnie przedmiotów

będziesz przed Bogiem zdawał...

ostateczny z życia na ziemi egzamin

tam nie będzie możności grać

Nie można chcieć być z kimś blisko

komu z premedytacją zadaje się śmierć

dlatego zacznij pracować nad sobą

nie zabijaj mi mojego tu życia

pokój z tobą człowiecze

bacz byś nie stracił też własnego...

Życie jest niepowtarzalne

to co się w nim traci

nigdy nie wróci

toteż ceń to co masz...

bo kiedy stracisz wszystko

pozostanie tylko żal

Na własne życzenie...

Napisany dnia, czwartek 09 stycznia 2016 roku, godzina 07:11